Stojym.
Wypadła z rynki miarka,
ftorom tak łatwo było miyrzać świat i ludzi.
Juz nie dziwi, co było dziwne.
Dziwne jest, co było swojskiy i zwykłe
jak pokrzywy pod płotem.
Patrzem przed sobiy,
patrzem pod nogi,
i na to co było.
I ni mogem końca rzyndu dońść.
Patrzem w puste niebo.
Boze, przeciy ześ jest.
A serce dalyj ściśniynte strachym.
Toronto roki 90te
No comments:
Post a Comment