Panowie poeci

Roz, siedziałak z poetami, śpiywokami, bajdurami,
i słuchałak jak siy lejom słów potoki,
jak siy sypiom, a bogato, myśli ostre, słowa zdobne, mowa trowa,
jak siy kłymbiom, jak siy warzom, przeplatujom i kojarzom,
jak siy mondrzom, jak siy plondrzom, jak siy korzom i kłaniajom
lingwistycnym swoim władcom, semantycnym swoim panom.

Opuściyłak nisko głowe.
Ka mi tam moi panowiy, Poeci, do Wos nadązyć i po co?

Tam, na miedzy dziurawce siy złocom,
tam siy drzewa cyrwiyniom i ciymnozielyniom,
tam ludziy gruly kopiom, tam z jesiyniom…

Znogła, za poetów tłumem drzwi ze sybkom skrzypły.
Głowe podniesłak jo ino,
bo poeci dalyj gwarzom, nie widzom.
W progu stoi … Anioł.
Piykny. Prosty.
Patrzy cysto i jasno jak źródlano woda.
Lica mo gładkiy i blade.
Myślem: "Do kogóz tyz przysed?", a w sercu nadzieja nieduzo…
Widze jak leko kroco pomiyndzy stołkami,
prosto do mniy!
Stajy, podajy rynke, schylo głowe - przepisowo pyto do tońca.
"Jo?" pytom siy nieśmiało,
aly on juz mnie mo w pół, i suniymy walca.
Umiym dobrze.
Posuwiściy, i…
roz, dwa, trzy i roz dwa, trzy, i jesce roz…
A poeci jak godali tak godajom.
A my dwa trzy i z zamachym, i roz dwa i coroz dalyj.
Wypłynynimy nad miasto
i po dachak i kominak, ponad drzewa, miyndzy słupy,
wedle tramwajowyk drotów, hop!

Bierem wiyncyj pary w płuca,
Tu zek! Tu my! Popod gwiozdy! Het!

"Woznom rzec, woznom rzec powiym Ci" septo mi anioł do ucha.
A lico mo blade surowe i piykne.
"Mozes, Maryś, mozes to co fces.
Dom Ci piynci pomocników casem trzok,
Mozes, Maryś mozes, rób to rób.
leki Tobiy bedziy, leki grób,
To co Ci trza wiedziyć, downo wiys,
To co dusa godo , to to słys,
i nic siy nie wachoj, minutke ni jednom
i nie patrzoj na to ze im miny rzednom
To jus wiys. Cy jus wiys?"
"Dobrze" jo na to, "Sprógujym " tak godom,
choć trudno uwierzyć i w głowiy mąt.

Tońcyli my kwily takom, choć nie wiym jak długo.

Pote wolno odprowadziył mnie dołu mój tonecnik
I posed.

Siadłak cicho, patrze wkoło, a poeci jak godali tak godajom.
Gwarzom siumniy. Literacko, poetycko, barz rozumniy.

Opuściyłak nisko głowe.
Ka mi tam, moi panowiy, Poeci, za Wami nadązyć i po co?